اوتیسم و اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) ، دو اختلال عصبی متمایز با ویژگی های متفاوت هستند. اوتیسم در درجه اول بر تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار تاثیر می گذارد، در حالی که ADHD با بی توجهی و تکانشگری (اقدامات ناگهانی و بدون فکر) مشخص می شود. افراد مبتلا به اوتیسم ، اغلب با درک نشانه های اجتماعی، حفظ ارتباط چشمی، و مشارکت در مکالمه متقابل مشکل دارند. آن ها ممکن است رفتارهای تکراری از خود نشان دهند و تمرکز شدیدی روی علایق خاص خود داشته باشند. در این مقاله، تفاوت بیش فعالی و اوتیسم را بررسی خواهیم کرد.
اوتیسم ، یک اختلال رشدی-عصبی است که با طیف علائم و درجه شدت متفاوت مشخص می شود. یعنی تجربه هر فرد در مورد علائم، ممکن است با دیگری متفاوت باشد. اما اکثر افراد مبتلا به اوتیسم ، ممکن است با درک ارتباطات کلامی و غیرکلامی مشکل داشته باشند. معیارهای تشخیصی اوتیسم، همانطور که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM - ۵) ذکر شده است، شامل مشکلات همیشگی در ارتباطات و تعامل اجتماعی، در کنار تکرار همشگی رفتار، علایق، یا فعالیت های خاص است. این علائم حتما باید در زمان کودکی شخص وجود داشته باشد و باعث اختلال قابل توجهی در عملکرد روزانه او بشود.
ADHD یا اختلال کم توجهی - بیش فعالی هم ، یک اختلال رشدی-عصبی است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال با الگوهای مداوم بی توجهی، هایپر اکتیو بودن و تکانشگری مشخص می شود که می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد روزانه و کیفیت کلی زندگی تاثیر منفی بگذارد. افراد مبتلا به ADHD، ممکن است با حفظ تمرکز، سازماندهی وظایف و کنترل رفتار تکانشی خود دست و پنجه نرم کنند.
هر دو اختلال، تاثیر بر رفتار و توانایی های شناختی یک فرد میگذارند. اما آن ها شرایط متمایز، با ویژگی های متفاوت دارند. در حالی که ADHD و اوتیسم هر دو می توانند باهم رخ دهند، شرایط جداگانه ای ایجاد می کنند. درک این تفاوت ها، برای تشخیص دقیق و مداخلات مناسب بسیار مهم است. هم زیستی بیش فعالی و اوتیسم، می تواند چالش های منحصربه فردی ایجاد کند. افراد با هر دو شرایط ممکن است علائم همپوشانی مانند مشکلات توجه، تکانشگری و تعاملات اجتماعی را تجربه کنند. اما آن روی سکه ، ترکیب ADHD و اوتیسم می تواند منجر به افزایش خلاقیت، توانایی های منحصر به فرد حل مساله و تمرکز بیش از حد (هایپر فوکوس) بر حوزه های مورد علاقه شخص شود.
احتمال تشخیص اشتباه بین ADHD و اوتیسم ، موضوع نگران کننده ای در زمینه اختلالات رشدی عصبی در جهان است. هم بیش فعالی و هم اختلال طیف اوتیسم (ASD) ، برخی علائم همپوشانی مانند مشکلات توجه، تکانشگری و تعامل اجتماعی را دارند. این شباهت ها می توانند تمایز دقیق بین این دو وضعیت را برای پزشکان چالش برانگیز کند. چالشی که میتواند منجر به تشخیصی اشتباه شود. این اشتباه هم، می تواند پیامدهای منفی قابل توجهی برای افراد و خانواده های آن ها داشته باشد. چرا که رویکردهای درمانی بین ADHD و اوتیسم متفاوت هستند. پس تشخیص دقیق برای انتخاب روش درمانی مناسب بسیار مهم است.
اگر فردی علیرغم دریافت درمان همچنان با تعاملات اجتماعی، مشکلات ارتباطی یا حساسیت های حسی دست و پنجه نرم کند، ممکن است این شک را ایجاد کند تشخیص نیاز به بررسی مجدد دارد. مورد بعدی اگر شاخص هایی از رشد غیرعادی در اوایل کودکی وجود داشته باشد، احتمال اوتیسم بیشتر از ADHD است. رشد غیرعادی، شامل دیر آغاز کردن مهارت های گفتاری و زبانی،بازی های غیرمعمول یا رفتارهای تکراری است. نشانه دیگر، مشکلات پردازش حسی قابل توجه است. مثلا بیزاری شدید از یک نوع پارچه، حساسیت زیاد به صداها، یا نور. اگر این مشکلات دیده شد، احتمالا شخص اوتیسم دارد تا بیش فعالی. در این صورت شاید تفاوت بیش فعالی و اوتیسم درست بررسی نشده است.
بررسی سابقه خانوادگی فرد، برای تشخیص درست مفید است. اوتیسم، مولفه ژنتیکی قوی تری دارد و اگر چندین عضو خانواده مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده اند، ممکن است احتمال اوتیسم بیشتر از ADHD باشد. مورد دیگر، در مورد علاقه شدید به موارد خاص است. مثلا رفتارهای تکراری مانند حرکت دست به سمت بالا و پایین یا پوشاندن اشیا. اگر این ویژگی ها برجسته باشند، می تواند نشانه احتمال بیشتر اوتیسم باشد.
در نهایت ، تشخیص قطعی بین ADHD و اوتیسم باید توسط متخصص سلامت روان انجام شود. کسی که در ارزیابی و تشخیص چنین شرایطی تخصص دارد. این متخصص ممکن است شامل روانپزشک ، روانشناس و یا پزشکان متخصصی باشد که در ارزیابی اختلالات مربوط به توجه تبحر دارند. آن ها از ابزارها و تکنیک های مختلف ارزیابی مانند مصاحبه، پرسشنامه، مشاهدات و آزمون های شناختی برای جمع آوری اطلاعات جامع در مورد علائم، رفتارها و عملکرد کلی فرد استفاده می کنند. سپس تشخیص قطعی را ارائه میدهند. مجله بیش فعالی ایران، متخصصان سلامت روانی را در خود دارد که در زمینه تشخیص ADHD یا اوتیسم خبره هستند. آنها روانشناس بیش فعالی، و اوتیسم یا دیگر اختلالات می باشند. در ضمن، متخصصین ما می توانند گزینه های درمانی مناسبی را ارائه دهند. علاوه بر این، آن ها در پرداختن به اضطراب، افسردگی و دیگر شرایط سلامت روانی رایج نیز متخصص هستند.