غیر محرک ها
درمان دارویی عدم تمرکز شامل داروهای "غیرمحرک" و "محرک" است. غیر محرک ها معمولا تأثیر آرام‌تری بر شیمی مغز دارند و معمولاً برای افرادی که به داروهای محرک پاسخ مناسبی نمی‌دهند یا دچار عوارض جانبی ناشی از آن‌ها می‌شوند، تجویز می‌شوند. داروهای غیرمحرک مانند اتوموکستین (Atomoxetine) و گوانفاسین (Guanfacine) با تأثیر بر سطح نوراپی‌نفرین و سایر مواد شیمیایی مغز، به بهبود تمرکز و کاهش علائم بیش‌فعالی و تکانشگری کمک می‌کنند. این داروها، معمولاً به تدریج اثر می‌کنند و ممکن است چند هفته طول بکشد تا نتایج قابل توجهی مشاهده شود. با این حال، مزیت آن‌ها این است که خطر سوءمصرف کمتری دارند و برای برخی افراد مناسب‌ترند، به ویژه کسانی که شرایط پزشکی خاصی دارند یا نگران عوارض جانبی محرک‌ها هستند.
محرک ها و درمان دارویی عدم تمرکز
درمان دارویی عدم تمرکز شامل داروهای محرک نیز می‌شود که به عنوان "مؤثرترین گزینه‌ها" برای مدیریت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) شناخته شده‌اند. این داروها با افزایش سطح دوپامین و نوراپی‌نفرین در مغز عمل می‌کنند. تاثیری که بهبود تمرکز، توجه و کاهش رفتارهای تکانشی را به همراه دارد. رایج‌ترین داروهای محرک شامل متیل‌فنیدات (Methylphenidate) و آمفتامین‌ها (Amphetamines) هستند که به سرعت اثر می‌کنند و می‌توانند به طور قابل توجهی علائم را کاهش دهند. این داروها معمولاً در دوزهای مختلف و اشکال متفاوت تجویز می‌شوند، تا نیازهای فردی هر بیمار را برآورده کنند. با وجود اثربخشی بالای این داروها، ممکن است برخی افراد دچار عوارض جانبی مانند :بی‌خوابی، کاهش اشتها یا افزایش ضربان قلب: شوند. بنابراین، تنظیم دقیق دوز و نظارت پزشک بسیار حائز اهمیت است.
