در ابتدا، برای مقایسه این دو مبحث (تفاوت اختلال سلوک با بیش فعالی) باید تعریف مشخصی از آنها داشته باشیم. این دو ویژگی، قطعا با هم شباهت هایی هم دارند. مثلا هر دو شامل مشکلات رفتاری و احساسی در شخص می شوند. یا مثلا هر دو بخاطر مسائل ژنتیکی رخ میدهند. پس، برای یک مقایسه دقیق آماده باشید.
اختلال سلوک، یک اختلال رفتاری-احساسی هست که هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ میدهد. ویژگی آن نیز "الگویی همیشگی و مداوم در زیر پا گذاشتن حق دیگران و یا انجام ندادن عرف های مناسب سن فرد است". افراد با این اختلال، معمولا قلدر و تهدید کننده هستند و یا بسیار درگیر دعواهای فیزیکی می شوند. در مواردی شدید، افراد به حیوانات آسیب میزنند و یا اقدام های مجرمانه انجام میدهند. مثل آسیب به اموال، دزدی و یا حتی جرایمی جدی تر. رفتارهایی که آشکارا فرا تر از "شیطنت کودکانه" و یا "سرکشی بزرگسالان" هستند. در نظر بگیرید که اگر این نشانه ها را (به خصوص) در کودک خود میبینید باید اقدام به بهبود آن نمایید. چرا که در آینده، این اختلال میتواند مستقیما به سو مصرف مواد یا اقدامات مجرمانه منتهی شود. در ادامه مقاله، باز به بررسی نشانه های دیگر تفاوت اختلال سلوک با بیش فعالی خواهیم پرداخت.
بیش فعالی (اختلال هایپر اکتیو بودن و یا نقص توجه)، یک اختلال عصبی-رشدی معمول است که در کوکی آغاز و تا آخر عمر ادامه میابد. علائم اصلی این اختلال شامل بی توجهی، کارها و حرفای بدون فکر و هاپیر اکتیو بودن (در نوع ADHD) است. افراد بیش فعال معمولا در توجه کردن، تفکر قبل از کارها و یک جا نشستن مشکل دارند. این افراد معمولا زیاد رویا پردازی میکنند و دستور العمل ها را سریع به فراموش می سپارند.تفاوت اختلال سلوک با بیش فعالی این موارد هستند. علائم این اختلال، در مدرسه یا محل کار ایجاد مشکل می کنند. در ضمن، مشکلات یادگیری یا عزت نفس پایین هم در این افراد مشاهده می شود.
در بابِ تفاوت اختلال سلوک با بیش فعالی باید گفت این دو مورد تفاوت های مهمی با هم دارند. با اینکه هردو اختلال در موارد رفتاری مشاهده می شوند، اختلال سلوک بیشتر رفتار های ضد اجتماعی و خشن را شامل می شود. رفتارهایی مثل قلدری، آسیب به اموال عمومی، دزدی، نقض قانون و حیله گری. این اختلال سلوک در اواخر کودکی رخ می دهد، در حالی که بیش فعالی خیلی زودتر (مثلا 3 سالگی) ممکن است خود را نشان دهد. در ضمن، سلوک بیشتر در پسرها دیده میشود. ولی بیش فعالی، هر دو جنسیت را شامل میشود. مشکلات تحصیلی هم، در هر دو اختلال دیده می شوند. اما در بیش فعالی بخاطر عدم تمرکز،و در اختلال سلوک بخاطر نا فرمانی رخ می دهد.
در حالی که درمانی قطعی برای اختلال سلوک وجود ندارد، روشهای روانشناختی و دارویی برای کاهش علائم وجود دارد. CBT، یا درمان شناختی رفتاری به این افراد کمک میکند تا خشم خود را کنترل کنند. همچنین این درمان، مهارت های اجتماعی را بهبود و قدرت تصمیم گیری را ارتقا می بخشد. روش بعدی، خانواده درمانی است. روشی که مشکلات را بررسی و به ارتباطات درون خانوادگی نقش بهتری میدهد. تفاوت اختلال سلوک با بیش فعالی. "تراپی اجتماعی" هم رفتارها را از طریق تمرین مدلسازی و مربیگری بهبود می بخشد. از نظر دارو درمانی هم، محرک ها (مثل ریتالین و ویاس) و تثبیت کننده های خلق و خو (مثل لیتیوم) یا ضد افسردگی ها (مثل فلوکستین) معمولا تجویز میشود.